75. rocznica wybuchu II Wojny Światowej

Pieśń o żołnierzach z Westerplatte

Kiedy się wypełniły dni 

i przyszło zginąć latem, 

prosto do nieba czwórkami szli 

żołnierze z Westerplatte. 

( A lato było piękne tego roku ). 

I tak śpiewali: Ach, to nic, 

że tak bolały rany, 

bo jakże słodko teraz iść 

na te niebiańskie polany. 

( A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety ). 

W Gdańsku staliśmy tak jak mur, 

gwiżdżąc na szwabską armatę, 

teraz wznosimy się wśród chmur, 

żołnierze z Westerplatte. 

I ci, co dobry mają wzrok 

i słuch, słyszeli pono, 

jak dudni w chmurach równy krok 

Morskiego Batalionu. 

I śpiew słyszano taki: - By 

słoneczny czas wyzyskać, 

będziemy grzać się w ciepłe dni 

na rajskich wrzosowiskach. 

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął, 

i smutek krążył światem, 

w środek Warszawy spłyniemy w dół, 

żołnierze z Westerplatte.

Konstanty Ildefons Gałczyński

1939 r.